Bloggfærslur mánaðarins, ágúst 2008

Áfangasigur mannréttinda.

Vonandi hafa stjórnvöld nú tekið upp stefnubreytingu til hins betra í meðferð flóttamanna og það varanlega!

Hér er oft talað um að okkur Íslendingum þurfi að fjölga, sem á að vera gott fyrir hagkerfið!

Því þarf að efla meira aðstoð við flóttafólk sem og aðra innflytjendur til að aðlagast lífinu á Íslandi svo að þeir verði virkari samfélagsþegnar.

En ekki senda fólk sem hefur ekkert sér til saka unnið skoðunarlaust til baka.

	Ramses kemur í nótt
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Kjósum Thiago!!

Thiago Trinsi býr á Ólafsfirði og er ættaður frá Brasilíu.

Hann er nú ofarlega í Alþjóðlegri keppni um flottustu "Shredder" Gítarleikara á vegum Dean Guitars.

Mig langar að hvetja þig til að taka þátt í netkosningu og smella á slóðina hér fyrir neðan og kjósa Thiago!

http://deanguitars.com/shredder

Áminning

Hún Berglind Elva systir mín sendi mér póst sem innihélt nokkrar myndir sem eiga erindi við alla.

Ég gæti trúað að það væri verið að minna okkur á að vera þakklát fyrir

það sem við höfum hér á klakanum :)

Áfram Ísland!

Það er að mörgu að huga þegar hagsmunir þjóðar eins og Kína eru annars vegar!

Fáfróður landbyggðarmaður eins og ég gerði mér ekki grein fyrir mikilvægi þess að vera ekki með skakkar tennur í söngatriði, þrátt fyrir einstaka sönghæfileika.

Ég rakst á þessa grein í vísi.is og hafði gaman að. Ekki vegna blekkinga leikja Kínverja í kringum Ólympíuleikanna, heldur var ég haldin þeirri ranghugmynd að Kínverjar væru ekki jafn hégómlegir og við vesturlandabúar.

Þegar svona skipun kemur frá Kommúnista flokknum sjálfum varðandi útlitsdýrkun þá eru þeir búnir að tapa í hnígandi valda stefnu sinni, sem að þeirra sögn snýst um jöfnuð.

En það er að sjálfsögðu barnaskapur í mér að búast við öðru þegar mannréttindi eru eins og þau eru í sama landi.

Útlitsdýrkun er og verður sjálfsagt alltaf til staðar, allstaðar.

Með of skakkar tennur fyrir Ólympíuleikana

Peiyi, til hægri, þótti ekki nógu sæt fyrir opnunarhátíðina.

Litla stúlkan sem söng sig inn í hug og hjörtu heimsbyggðarinnar á opnunarhátíð Ólympíuleikanna í Peking söng alls ekki neitt, heldur hreyfði bara varirnar. Stúlkan vakti mikla athygli fyrir „söng" sinn, og mætti í kjölfarið í viðtöl hjá öllum helstu fjölmiðlum landsins.

Tónlistarstjóri leikanna sá sig hinsvegar knúinn til að leiðrétta platið. Í viðtali hjá útvarpsstöð í Peking sagði hann að sú sem söng sé Yang Peiyi, sjö ára stúlka sem vann erfiða samkeppni um að fá að syngja lagið, sem heitir „Óður til föðurlandsins", á leikunum.

Skömmu fyrir hátíðina tilkynnti meðlimur í kínverska kommúnistaflokknum, sem hafði fylgst með æfingu, að sigurvegarinn væri kannski með fullkomna rödd, en hentaði ekki í hlutverkið þar sem hún væri með svo skakkar tennur.

Á opnunarhátíðinni sjálfri var þessvegna íðilfögur níu ára grunnskólamær frá Peking, Lin Miaoke, fengin til að hreyfa varirnar við upptöku á rödd Peiyi.

Tónlistarstjórinn, herra Chen, varði ákvörðunina í viðtalinu þar sem hann sagði það sem mestu máli skipti vera hagsmuni þjóðarinnar. Barnið á skjánum þyrfti að vera óaðfinnanlegt, útlit jafnt sem innri maður. Yang Peiyi hefði verið fullkomin, allt þar til athyglin beindist að tönnum hennar.

Þetta var ekki það eina sem var fegrað fyrir opnunarhátíðina. Í gær kom í ljós að hluti flugeldasýningarinnar sem birtist sjónvarpsáhorfendum hefði verið tölvuteiknaður.

Ingó og Co

Hugsjón og gleði.

Á láglendi suðurlands hefur tónlistarlíf verið í miklum blóma frá því að ég man eftir mér.

Fjölbreytt blóm og misfalleg en það er aukaatriði, það eru áhrifin og tilfinningin sem þau vekja!

Á bloggsíðum má þessa dagana sjá miðaldra menn og aðra hamra á Ingó og Veðurguðunum, Á móti Sól og Merzedes Club og þeirri tónlist sem þessir gleðigjafar margra ungra sem aldinna bera á borð.

Það hefur lengi loðað við Sunnlenska tónlist og okkur Sunnlendinga að við viljum skemmta okkur og þá er ekki verið að taka sig alltof alvarlega, eðli málsins samkvæmt.

Tónlist er sem betur fer tæki til að spila á margar tegundir tilfinninga, ekki bara listrænar, heldur allan skalann.

Ég vona að enginn verði sár þó að ég tali um að Labbi í Glóru, Mánar, Logar, og þeirra tíma hljómsveitir hafi átt hvað stærstan þátt í tónlistar-gleði-sköpun Sunnlendinga og sveitaböllunum, Labbi þessari meintu lágmenningu, svona til að byrja með. En nokkrar hljómsveitir úr Reykjavík og víðar hafa lengi haft gaman að því að koma á Suðurlandið og skemmta sér.

Karma,Papar og Lótus voru t.d. mikil góð ball/tónleikabönd. Ég veit að það voru ýmsar aðrar góðar dans-sveitir starfandi sem ég man ekki nöfnin á þessu augnabliki.

Á móti sól var lengi vel í skugga Skítamórals(sem var þungarokksveit) og Land & Synir. Þrautseigjan í ÁMS og spilagleðin hjá þeim heldur í þeim góðu lífi og vel þokkaðir piltar hjá flestum landsmönnum og hafa aldrei passað inní svokallaða hnakkamenningu að mínu mati.

Sólstrandargæjarnir komu inn með mikla spilagleði og húmor og á þeim tíma var mikið rót og fjölbreytt tónlistarlíf í gangi, reyndar eins og í dag. Dalton, Klaufar, Ingó og Veðurguðirnir svo dæmi sé tekið.

Ég sé að ég þyrfti sennilega að fara út í bók ef ég á að fara ýtarlegar útí þessa sögu því að svo margt kemur upp í hugann!

Sumarsmellir og gleðipopp fer samt greinilega í taugarnar á ýmsum, misvel í mig sjálfan en það er ekki nauðsyn að öll tónlist sé byggð á einhverri hugsjón, það er eins og tónlist sem kemur fólki í létt skap og maður sönglar með í sólinni sé eitthvað hræðilegt! Ég efast satt að segja að Ingó og Veðurguðirnir séu með í huga við að semja einhver meistaraverk, en þó segir mér hugur að "Bahama" sé annað "Rangur maður" fyrir okkur sunnlendinga og eigi eftir að lifa lengi í útilegum og á böllum!

Kristjana Stefáns En viljandi hef ég ekki nefnt nokkra gullmola sem hafa risið úr þessari meintu lágmenningu okkar Sunnlendinga

það eru söngdívurnar Hera Björk Þórhalls, Guðlaug Dröfn Ólafsdóttir og Kristjana Stefánsdóttir þær hafa allar tekið sína tónlist nokkrum skrefum lengra en gleði-poppið

Guðlaug Dröfn gaf nýlega út Jass plötu sem hún útsetti sjálf og Kristjana Stefáns er að gefa út Blues plötu með eigin lögum í bland við eldri lög og útsetningar eru í hennar höndum.