Mamma á afmæli í dag!

Þetta er merkisdagur 17 Janúar.

Til hamingju með afmælið mamma. 

Það hefur yfirleitt gerst eitthvað stórmerkilegt á afmælisdeginum hennar mömmu.

Árið 1991 var eftirminnilegt en þá hófst Operation Desert Storm, Eldgos í Heklu, Davíð Oddson á afmæli  og Haraldur 5 varð Noregskonungur.

Íslenski fáninn var settur í lög 17 Janúar 1944 en það er reyndar nokkru áður en mamma læddist í heiminn.

Ári síðar 1945 taka Nasistar til við að tæma Fangabúðirnar í Auschwitc þar sem Sovétmenn voru farnir að nálgast þá óþægilega.

1994 varð Jarðskjálfti 6.7 í Californiu og ári síðar 1995 í Kobe í Japan annar stærri eða 7,3 á richter.

1998 ásakar Paula Jones Forseta Bandaríkjanna Bill Clinton fyrir kynferðislega áreitni.

Nokkrir þekktir einstaklingar fæddir þennan dag:

Benjamin Franklin, Al Capone, Ertha Kitt, Anton Chekhov, James Earl Jones, Muhammed Ali, Dwayne Wade,  Andy Kaufman, Jim Carrey svo einhverjir séu nefndir.

Ég vonast til að tíðindi dagsins árið 2008 verði hófsöm, og við tökum Svía létt á EM í Noregi. 

 

  

 

 

Höfundaréttur.

Þetta er athygliverð frétt.

Höfundaréttur hefur verið í umræðunni, en ekki nægilega mikið.

Helst hefur sú umræða komið upp í tengslum við niðurhal af netinu og þá oft í tengslum við 365 ljósvakamiðla, sem eðlilega hafa ekki verið sáttir við ólöglegt niðurhal á myndefni sem þeir hafa dreifingarrétt á.

Það er þörf á að skerpa vitund almennings og jafnvel leikmanna á lögum um höfunda og dreifingarrétt og koma þessum upplýsingum í nútímalegt og aðgengilegt horf.

Ég hefði haldið að Stef með sínu öfluga starfi í þágu höfundaréttar gætti þess að höfundur hefði um það að segja í hvaða verkefni, og eins í hvaða tilgangi tónlistin er notuð, eins og í þessu tilviki!

En Stefi til varnar þá er gott aðgengi að upplýsingum hjá þeim og starfsfólk liðlegt.  

Ég hef verið að kynna mér höfundarétt undanfarið í tengslum við tónlist, en á greinilega langt í land með að skilja allan sannleikan í þeim efnum.

Ég hvet til umræðu! 

 

„Búið að kasta stærri hagsmunum fyrir minni"

Áfram Ísland !

Svía-grýlan að vakna?  

Tomas Svenson hljómar reyndar ekkert of bjartsýnn fyrir Svía hönd, sem er gott.

En þrátt fyrir sigur á Svíum í síðasta leik, hafa þeir verið okkur erfiðir.

Það er ekki laust við að það sé kominn talsverður spenningur í mann að  fylgjast með Handbolta landsliðinu á EM í Noregi, leikirnir við Tékka kveiktu neistann!

Strákarnir sem fara út:

Markverðir:
Birkir Ívar Guðmundsson
Hreiðar Levý Guðmundsson

Aðrir leikmenn:
Vignir Svavarsson
Bjarni Fritzson
Sigfús Sigurðsson
Ásgeir Örn Hallgrímsson
Guðjón Valur Sigurðsson
Snorri Steinn Guðjónsson
Ólafur Stefánsson
Alexander Petersson
Sverre Andreas Jakobsson
Róbert Gunnarsson
Jaliesky Garcia
Hannes Jón Jónsson
Logi Geirsson
Einar Hólmgeirsson 

 

Áfram Ísland! 

 

Lykilleikur gegn Íslendingum

Ferskur Heimspekingur.

Ég horfi ekki oft á Silfur Egils, en í gærkvöldi rétt fyrir svefnin þá sá ég umræðu um Islam með afslætti.

Þar var Magnús Þorkell Bernharðsson ásamt  Viðari Þorsteinsyni titlaður heimsspekingur og ritstjóri Islam með afslætti.

Viðar var vægast sagt skemmtilegur og röggsamur í sínum málflutningi.

Eg tek undir það með honum að Islam í heild sinni er fordæmt og hann vill fá málefnalegri og sanngjarnari umræðu um Islam.

Það var ekki laust við að Egill Helgason væri orðinn talsvert reiður vegna þess að Viðar þessi var með sterk rök fyrir því sem hann sagði og hikaði ekki við að segja sína skoðun þvert ofan í Egil sem var ekki allveg undirbúinn undir svona ákveðinn ungann mann að því er virtist.

Þetta var stutt spjall í enda þáttarins, en ég hvet Egil (sem les þetta örugglega:) til að taka eins og einn þátt um málefni trúarbragða. Það held ég að sé öllum hollt og þá þarf þessi Viðar Þorsteinsson að vera með! Það er á hreinu!   

 http://dagskra.ruv.is/streaming/sjonvarpid/?file=4366861

 

Ekki versla á Íslandi.

Finnst þetta einfaldlega mjög góð grein og sönn, sem á erindi til allra.

Vona að svona copy/paste aðferð fyrirgefist!

Íris Erlingsdóttir skrifar skrifar:

Þetta segir Íris Erlingsdóttir fyrrum ritstjóri Gestgjafans í grein sem hún hefur sent Vísi. Þar talar hún um verslunaræði íslendinga í útlöndum og þá sérstaklega í Bandaríkjunum þar sem eitt stærsta dagblað Minneapolis var með forsíðufrétt um málið.

Verslunarorgíur Íslendinga erlendis voru á forsíðu eins stærsta dagblaðs Bandaríkjanna, The Minneapolis Star Tribune, núna rétt fyrir jólin. Greinin fjallaði um vinsælar verslunarferðir útlendinga, en sérstaklega Íslendinga, vegna lágs gengis dollars, til Ameríku og forsíðumynd blaðsins sýndi örþreyttan Íslending þar sem hann beið úti á Humphrey flugvelli eftir fluginu heim, liggjandi ofan á jólagóssinu.

Þegar ég las þetta yfir kaffibollanum mínum þennan desembermorgun í Minnesota þar sem ég hef búið undanfarin sjö ár, hugsaði ég með mér að nú hefðum við alveg gengið af göflunum í neyslunni. Neyslugleði Íslendinga var orðin að forsíðufrétt í heimspressunni. Frá því að heyra algeng ummæli útlendinga um ættjörðina ástkæru ,,Ísland... já, ó þú ert íslensk, ég var einmitt að horfa á heimildamynd á PBS um alkóhólismann á Íslandi, víst verst í heiminum...." nú yrði það „já, Íslendingar, ég las að þeir væru heimsins versta dæmi um neysluhyggju..."

En það var ekki fyrr en ég kom heim yfir jóla-og nýárshátíðina að ég skildi hvers vegna Íslendingar halda áfram að fara til útlanda til að versla þó landið sé orðið fullt af "big-box" búðum eins og hér í Ameríku og allt sé til af öllu. Í íslenskri verslunarmenningu er það alltaf það sama sem stendur upp úr hvað neytendur varðar: óheyrileg dýrtíð og afburða léleg þjónusta.

Verðlagning, sérstaklega á fatnaði, er yfirgengileg - klúr er helst orðið sem manni dettur í hug til að lýsa okrinu. En það er ekki bara það að krómslegnar okurbúllur mannaðar spjátrungslegu afgreiðslufólki séu fullar af nankinbrókum sem kosta hálf mánaðarlaun meðallaunþega - íslenskir verslunareigendur eru líka enn fastir í því sem ég kalla KGB stílinn hvað snertir þjónustu við neytendur, eins og ég komst að af eigin raun yfir hátíðarnar heima á Íslandi.

Ég hlakkaði til að borða jólamatinn, sem var hamborgarhryggur, og í Hagkaup keypti ég tvo hryggi, einn til að elda á aðfangadagskvöld og annan til að taka með mér út. Hamborgarhryggirnir eins og maður hefur fengið þá heima í gegnum tíðina eru nefnilega ekki auðfundnir í USA; maður verður að leita uppi bændur og gamalreynda kjötvinnslumenn í smábæjum með skringilegum nöfnum til að finna reykt svínakjöt sem lítur út eins og alvöru kjöt með kjötþráðum en ekki eins og pressað frauðplast.

En þegar hryggurinn hafði verið eldaður kom í ljós að kjötvinnslan í Hagkaup virtist hafa hrifist af þessari amerísku aðferð við meðferð svínakjöts svo eftir jólin hélt ég niður í Hagkaup í Kringlunni til að skila hryggnum. Ég dró kjötið ásamt kvittun upp úr rauðum Hagkaupspokanum og sagðist vilja skila því.

Afgreiðsludaman leit á mig og hallaði undir flatt. „Veistu ég get ekki tekið við þessu, það er ekki hægt að skila mat... Það má ekki endurgreiða matvöru." Ég hafði vart upphafið ræðu mína um hvurslags eiginlega léleg þjónusta þetta væri, um Íslendinga sem búa erlendis og hrörnun íslenskrar svínakjötsvinnslu þegar hún sá aumur á mér, tók up penna og blað og byrjaði að fylla út innleggsnótu.

„Við megum nú ekki gera þetta, en ... þetta er allt í lagi, ég geri bara undanþágu fyrir þig." Ég hafði reyndar ætlað að fá peningana mína til baka því ég hugðist fara niður í Nóatún til að kaupa annan hrygg, en sagði ekkert þar sem ég átti eftir að versla nokkrar íslenskar bækur og gat notað nótuna til þess.

Laus við svínið hélt ég beinleiðis yfir í 66°N, þar sem ég hafði fjárfest í jólagjöf sem átti að fara aftur með fjölskyldunni hingað út. Gjöfin, jakkapeysa, passaði ekki svo það þurfti að skipta henni. En rétta stærðin var ekki til, hvorki þar né í öðrum verslunum 66°N. Okei.... jæja, ég ætla þá bara að fá þetta endurgreitt, sagði ég við afgreiðslustúlkuna, enda hafði ég borgað með debetkorti fyrir vöruna. Hún leit á mig eins og ég hefði sagt eitthvað dónalegt eða lagt til að hún tæmdi peningakassann ofan í töskuna mína.

„Endurgreitt?! Nei. Það er ekki hægt." Hvað meinarðu það er ekki hægt, spurði ég. „Það er ekki gert hérna. Það bara tíðkast ekki í búðum á Íslandi að maður fá endurgreitt. Þú getur fengið innleggsnótu." Bíddu nú við, hvar er ég stödd, hugsaði ég, er þetta Rassgatistan eða Podunkistan? Hér er ég með vöru sem ég staðgreiddi, ónotaða, enn með miðunum á, í gjafaumbúðunum frá versluninni sjálfri, með kvittun, það er ekkert til í búðinni sem ég get notað, en ég get ekki fengið hana endurgreidda? Ég bý erlendis, svo hvað á ég að gera við innleggsnótu, ég týni henni sennilega eða gleymi henni, ég veit ekki hvenær ég kem aftur hingað.

Þá datt mér snjallræði í hug. Það er 66°N sjoppa í flugstöðinni í Keflavík, kannski get ég notað hana þar... „Þú getur prófað það," sagði afgreiðslustúlkan, greinilega fegin að losna við þessa freku kellingu út úr búðinni.

Lítið úrval var í fríhafnarbúðinni, en ég fann eina peysu sem passaði hvað varðaði stærð og verð. Ég lagði peysuna á afgreiðsluborðið ásamt innleggsnótunni. „Nei," sagði afgreiðsludaman, eftir að hún hafði litið á innleggsnótuna merkta lógói 66°N í stórum stöfum. „Við megum ekki taka við þessu," sagði hún eins og ég hefði lagt notaðan klósettpappír á borðið.

Nú var mér alveg nóg boðið. Ég vissi að þessi markvissa „léleg þjónusta er okkar stolt" stefna verslunareigendanna var ekki vesalings konunni að kenna, en að geta ekki notað innleggsnótu 66°N í þeirra eigin verslun... Það sauð í mér pirringurinn. Klukkustundar biðin eftir að tékka inn í flugið, og margfaldar vegabréfs- og skósólaskoðanir yfirvalda í flugstöðinni höfðu heldur ekki bætt skap mitt. Ég bað um að fá að tala við verslunarstjóra, en það var enginn í búðinni „yfir." „Þú getur talað við Halldór," sagði konan. „Hann er yfir þessu öllu, hann er í Reykjavík..."

Svo ég hélt aftur til Ameríku, peysulaus og orðlaus yfir dónaskap íslenskra kaupmanna. Ég reyni að liggja á innleggsnótunni þangað til ég kem heim næst, eða e.t.v. gef ég hana einhverjum í afmælisgjöf.

Sennilega get ég fengið alveg eins jakka í Columbia Sportswear útivistarfatabúðinni hérna rétt hjá fyrir þrjú eða fjögur þúsund kall eða minna á útsölu í staðinn fyrir tíu þúsund krónurnar sem ég greiddi fyrir hann á Íslandi. Enda var það ekki jakkinn sjálfur sem var það mikilvægasta - ættjarðarástin birtist í ýmsum myndum og ein þeirra er að vera stundum í sér „íslenskum" fatnaði, íslenskri lopapeysu, nú eða flík sem á stendur 66°N og er búinn til í Sjóklæðagerðinni. Dálítið kúl. (En nú er ég reyndar ekki alveg viss um hvað er séríslenskt við 66°N fatnaðinn. Á fallegri 66°N húfu sem dóttir mín fékk í jólagjöf stendur: Made in Latvia.)

Ég hef ekki enn hringt í Halldór (eða Hagkaup) en það væri fróðlegt að vita, frá honum eða einhverjum forsvarsaðilum íslenskra verslunareigenda, hvers vegna þeim finnst í lagi að bjóða íslenskum neytendum upp á svona þjónustuleysi. En þangað til mun ég í framtíðar ferðalögum aftur heim reyna að gera eins og heimamenn á Fróni og forðast íslenskar verslanir.

Tónlist. Hið eina alþjóðlega tungumál.

 

 Í dag sá ég áhugaverðasta sjónvarpsþátt sem ég hef séð í mjög langann tíma.

Að minnsta kosti sem hefur haft áhrif á mig fram yfir næsta klukkutímann að honum loknum!

Heimildarmynd um samstarf þeirra félaga og vini Daniel Barenbroim sem er Ísraeli og Edward Said frá Palestínu.

Báðir miklir snillingar.

Þeir fengu þá hugmynd að safna saman ungu tónlistarfólki frá Mið-Austurlöndum til að spila saman og mynda Sinfóníuhljómsveit á heimsmælikvarða.  Hópurinn var vægast sagt hæfileikaríkur!

Aðalmálið var hinsvegar að þarna var samankomið ungt fólk frá Ísrael, Palestínu, Líbanon og Sýrlandi ásamt fulltrúum fleiri landa.

Það er ótrúlegt að heyra þetta unga fólk segja frá því að á milli þessara landa sé ekki einu sinni símasamband, enginn félagsleg tengsl!

Það var því mikið sem þau lærðu af hvert öðru um hin löndin.

Þarna komu þessir ólíku einstaklingar saman og eftir nokkra daga þá var orðin til mögnuð hljómsveit hafinn yfir ríkjadeilur og pólitík.

Tilgangurinn var mjög einfaldur, að ýta undir Tónlistarmenningu á þessum slóðum og brjóta múra milli fólksins á svæðinu, sérstaklega þá huglægu með þekkingu og kennslu að leiðarljósi.

Einangrun almennings í þessum löndum gerir það að verkum að Pólitíkusar og fjölmiðlar stjórna upplýsinga flæðinu að vild.

Þegar þessir einstaklingar kynntust þá kom ýmislegt í ljós, fólk eins og við hin með sömu drauma um frið og samvinnu.

Myndin heitir: Knowledge is the Beginning

Þessi mynd sýnir glöggt hvað Tónlist er alþjóðleg. Túlkun á tilfinningum er skiljanleg fyrir alla og ekki bundinn við tungumál.

 http://www.barenboim-said.org/

 

 

Allveg magnaður!

Það er óhætt að segja að það hefur aldrei vantað kraftinn í Eirík Hauksson.

Það verður líka áhugavert fyrir rokkara að fylgjast með samstarfi Eiríks við Trond Holter, en hann er annsi hreint sprækur gítarleikari og grunar mig að það verði enn kröftugra rokk en Wig-Wam gaf frá sér.

En virkilega gaman að sjá að Eiríkur Hauksson lætur sér ekki leiðast, frekar en fyrri daginn. 

Eiríkur Hauksson í galdraböku

Slá í gegn - Selja tónlist?

Ef þú ert  með þá hugmynd í kollinum að slá í gegn með hljómsveitinni þinni eða ætlar að stofna slíka til þess!

þá er nauðsynlegt að glugga aðeins í fræðslu á www.bemuso.com

Ég þekki sögu af hljómsveit sem gerði það fínt hér á landi, höfðu mjög gaman af þessu og langaði að reyna fyrir sér erlendis. 

Að stofna hljómsveit og skrifa undir útgáfusamning er víst ekki eins einfalt og í draumunum! 

En stuttu máli þá gekk þetta eftir hjá þeim. Það var flogið til Ameríku og skrifað undir hjá stórri útgáfu.

Sagan segir að þeir hafi lent í Partýum með ungum upprennandi stjörnum á borð við  Beyoncé Knowles og stöllum hennar sem þá voru í TLC.

Er nokkur furða að þessir hæfileikaríku strákar töldu sig á grænni grein? Draumurinn að rætast. 

Eitthvað var þetta nú að flækjast fyrir þessu stóra útgáfu fyrirtæki og lítið varð úr efndum af útgáfunar hendi.

Ég ætlað  að fullyrða að þetta hafi verið Bjarnargreiði því að þessi hljómsveit hefur aldrei náð flugi í samræmi við hæfilekana eftir það, hvorki hér á landi né erlendis.

Af því að ég þekki aðeins til í þessu tilviki þá hef ég líka trú á að þessir strákar eigi eftir að gera góða hluti. 

 Að losna úr skúffu stórfyritækis er örugglega ekki auðvelt, tímatapið og samband við aðdáendur slitnar að einhverju leiti ef listamennirnir hverfa í langann tíma. Sköpunargleðin dvínar líka sjálfsagt í svona álagi.

Ég held reyndar að hljómsveitin sem ég er með í huga sé bara ein af fjölmörgum sem lenda í þessum aðstæðum.

 www.bemuso.com er upplýsingasíða fyrir hljómsveitir og einstaklinga sem vilja selja Tónlist sína hvort sem um er að ræða í gegnum stórar útgáfur eða sjálfstætt!

Þarna er mikið magn upplýsingar um samninga og réttindi.

Kosti og ókosti samninga við útgáfu. 

 Gerðu www.bemuso.com að þinni útgáfu Bíblíu áður en þú skrifar undir samninga!

Það er freistandi og auðvelt að láta glepjast af fögrum orðum og oftast góðum ásetningi en þetta snýst líka um arðsemi hjá útgáfufyrirtækjum ekki bara þig. 

Ekkert uppgjör á árinu!

Ég hef tekið þá ákvörðun að gera ekki samantekt á árinu hjá mér.

Þetta var ágætt ár þrátt fyrir allt og ætla að skilja þannig við það.

Hinsvegar ætla ég að nota tímann í að skipuleggja árið 2008 eins og kostur er.

Það er samt skemmtilegt að sjá sum af þessum uppgjörum hjá fjölmiðlum. Tónlistar og Íþrótta uppgjör en Frétta uppgjörin, óveður og pólitík er ekki eins spennandi fyrir mig. Frekar niðurdrepandi fyrir móralinn.

 

Ég verð að minnast á Íþróttamann ársins, Margrét Lára Viðarsdóttir.

Hún er frábær íþróttamanneskja og góð fyrirmynd að öllu leiti.

Hún var valin af Íþróttafréttamönnum með  Þorstein Gunnarsson í fararbroddi.

En hann var víst ekki par hrifinn af því að Hólmfríður Magnúsdóttir var valinn Knattspyrnukona ársins hjá félögum sínum úr Landsbankadeildinni.

Enda var Hólmfríður Magnúsdóttir hvergi sjáanleg á lista hinna alvitru Íþróttafréttamanna.

Ég þekki hvoruga stúlkuna en finnst þær báðar frábærar Knattspyrnukonur og eiga örugglega sína titla báðar skilið.

Það er hinsvegar þannig að þeir sem skora mörkin fá heiðurinn, en ekki þeir sem skapa færin og gefa stoðsendingar, það veit enginn betur en Íþróttafréttamaðurinn!

 

 

 

 

Lífsreynslu-saga úr Mosfellsbæ

Svona sögu er sennilega enginn skynsemi að segja frá, en mér finnst hún samt þess virði, þó að ég komi verst út úr henni sjálfur.

Fyrir nokkrum árum þá var ég að spila með þrem öðrum strákum, nokkuð reglulega í bílskúr og þar sem við gátum troðið okkur. Við höfðum fengið okkur lítið hljóðkerfi og fannst þetta reglulega gaman.

Þegar við vorum komnir með um það bil  30 lög þá fórum við að spá í að spila opinberlega,

þá var áhuginn að bera okkur lengra en getan svo sannarlega.

Ég þekkti lítilega til Karls Tómassonar trommara úr Gildrunni, og vissi að hann átti pöbb!

Álafoss-Föt-Bezt. Á fallegasta stað í Mosó Ég hafði reyndar búið eitt sumar í því sama húsi þegar ég vann hjá Pabba mínum, það er önnur saga.

Ég hringdi sem sagt í hann Kalla og spurði hann hvort að við mættum ekki spila eitt kvöld svona til að prófa okkur.

Hann tók okkur að sjálfsögðu afar vel og spurði hvað bandið héti, en þá vorum við ekki komnir lengra en það, að við vorum ekki komnir með það á hreint. Það var ákveðið að kalla okkur Sveitamenn. Það átti við okkur á margann hátt!

Þetta var mest Kántrý og CCR lög sem við vorum að leika okkur með.

Við mættum í hlýjuna á Álafoss Föt Bezt og stilltum upp, mjög spenntir en það var nístingsfrost og bylur úti. Kalli sagðist ekki búast við neinu fjölmenni sem varð líka raunin. 5-8 manns mættu á svæðið.

Okkar skýring er sú að Halldór heitinn Laxness lést annað hvort sama dag eða deginum áður, okkur fannst það eðlilegasta skýringinn eftir á að hyggja.

En við byrjuðum að spila og ekki laust við smá stress og ekki bætti úr að söngvarinn var orðinn náfölur og með einhverja pest og gat ekki verið meira með! Ég kunni að syngja örfá lög af prógramminu og þurfti að taka þung skref út fyrir þægindasviðið því að ekki gátum við bara hætt og  sært þessa 5-8 tónlistarunnendur sem þarna voru komnir.

Ég hóf sem sagt söngferil ásamt Bassaleik þetta kvöld opinberlega.

Eftir fyrsta lag þóttist ég nokkuð sáttur því að nú gekk yfir salinn (sem var tómur) eina kvennkyns veran á svæðinu og rakleitt til mín! Ég var lofaður, en þetta kitlaði nú eitthvað egóið þar til hún benti mér á að beigja mig svo hún gæti talað við mig!

Ég átti nú von á ósk um lag en þá var þessi yndæla kona bara svona almennilega að öskra ekki yfir allan salinn heldur hvíslaði hún í eyra mér!! Bassinn þinn er falskur!!! Og með þeim orðum var hún farinn á barinn.

Í öllu stressinu þá var ég allveg utan við mig að einbeyta mér að söngnum og  hvorki ég né félagar mínir áttuðum okkur á þessu.

En þetta var hárrétt hjá Dömunni.

Nú ekki bætti úr skák að í næsta lagi þá var kominn í salinn sjálfur Birgir söngvari úr Gildrunni og leið mér ekkert of vel að hafa hann til að minna sjálfan mig á mína sönghæfileika, þó að mér finnist ég geta tekið Eirík Haukson á góðum degi:))

En samkomulag varð á endanum um að hætta tímanlega þessum gjörningi, vegna veikinda!!

og Kalli hleypti okkur á barinn.

Þeir voru nú þó svo vingjarnlegir Kalli og Birgir að hvetja mig í að syngja meira, ég vissi aldrei hvort ég átti að taka því sem gríni eða alvöru svo að ég tók örugguleiðina og fæ aðra til að sjá um sönginn. 

Síðan þá hef ég ekki heldur spilað opinberlega! 

En sem þess í stað lög í von um að aðrir taki að sér að flytja þau:) 

Hafið það gott og ÆFIÐ ykkur, það getur komið sér vel!